قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ فِی قَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى: اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ(النور:۳۵) فَاطِمَةُ (فِیهَا مِصْباحٌ الْحَسَنُ الْمِصْباحُ فِی زُجاجَةٍ الْحُسَیْنُ اُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّیٌ فَاطِمَةُ کَوْکَبٌ دُرِّیٌ بَیْنَ نِسَاءِ أَهْلِ الدُّنْیَا…»
ترجمه:
امام صادق(علیه السلام) راجع به قول خداى تعالى اللَّهُ نُورُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکاةٍ [خدا نور آسمانها و زمین است، حکایت نور او چون چراغدانی است] فرمود: [آن چراغدان] فاطمه(علیها السلام) است.
فِیهَا مِصْباحٌ [در آن چراغدان چراغیست] آن چراغ حسن(علیه السلام) است.
الْمِصْباحُ فِی زُجاجَةٍ [چراغ در حبابی بلورین است] آن حباب بلورین، حسین(علیه السلام) است.
اُّجاجَةُ کَأَنَّها کَوْکَبٌ دُرِّیٌ [آن حباب بلورین مانند اختر درخشانى است] فاطمه(علیها السلام) اختری درخشان در میان ن جهان است.
درباره این سایت