عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ قَالَ: لَمَّا وُلِدَتْ فَاطِمَةُ أَوْحَى اللَّهُ إِلَى مَلَکٍ فَأَنْطَقَ بِهِ لِسَانَ مُحَمَّدٍ فَسَمَّاهَا فَاطِمَةَ. ثُمَّ قَالَ: إِنِّی فَطَمْتُکِ بِالْعِلْمِ وَ فَطَمْتُکِ مِنَ الطَّمْثِ.
ثُمَّ قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ: وَ اللَّهِ لَقَدْ فَطَمَهَا اللَّهُ بِالْعِلْمِ وَ عَنِ الطَّمْثِ فِی الْمِیثَاقِ».
ترجمه:
امام باقر(علیه السلام) فرمود: وقتی فاطمه(علیها السلام) متولد شد، خدا به فرشتهاى وحى کرد و به وسیلۀ آن مَلَک، زبان حضرت محمد را به سخن در آورد و آن حضرت، مولود را فاطمه» نامید. سپس [خداوند] فرمود: من تو را با دانش [از دیگر ن یا از جهل جدا کردم] و تو را از ناپاکی جدا نمودم. سپس امام باقر(علیه السلام) فرمود: به خدا قسم، خداوند او را در میثاق (عهد الست و عالم ذر) به علم و دانش جدا نمود و از ناپاکی برکنار داشت.
درباره این سایت